واژه اوقات فراغت از دو کلمه اوقات و فراغت تشکیل شده است و بهتر است قبل بیان تعریف و مفهوم خود واژه اوقات فراغت به معنای لغوی این دو کلمه اشاره شود. در فرهنگ لغت اوقات جمع کلمه وقت به معنی هنگام‌ها، ساعت‌ها و روزگارها عنوان شده است. کلمه فراغت در زبان فارسی به معنای آسودگی و آسایش است و به طور معمول در مقابل واژه‌های مشغول بودن و روزمرگی و درگیری‌ها و گرفتاری‌هایی که موجب خستگی می‌شود به کار برده می‌شود. در چند لغت‌نامه فرصت، مهلت و امکان هم معنی شده است.
اوقات فراغت در زبان محاوره دارای چند معنی متفاوت است یک معنی آن فارغ بودن، فراغ بال داشتن و بیکاری است. معنی دیگر آن ضد شغل است یعنی دست کشیدن از کار و پایان کار و رها شدن از تلاش و فعالیت شغلی و معنی دیگر و آخر آن داشتن آسودگی و آسایش است که در برابر رنج و سختی به کار می‌رود. در مورد اینکه این معانی به چه میزان با مفهوم اوقات فراغت در حال حاضر فاصله دارند در ادامه خواهم نوشت.
