اوقات فراغت

تفریح جزء آن دست مفهوم‌هایی است که می‌تواند مفهوم آن از نظر افراد مختلف متفاوت بیان شود و تعریف ثابتی برای آن وجود ندارد به همین دلیل تعریف‌های مختلفی هم از آن ارائه شده است. به نظر می‌رسد اصطلاح تفریح ​​در انگلیسی در اواخر قرن چهاردهم میلادی ابتدا به معنای تازه کردن، باطراوت کردن یا بهبود یک بیماری به کار می‌رفته است. یک دیدگاه سنتی در مورد تفریح وجود دارد که بیان می‌کند کار با تفریح پشتیبانی می‌شود و تفریح ​​برای شارژ مجدد انرژی فرد است تا با تجدید توان، عملکرد کاری را بهبود داد. 

مفهوم تفریح

تعریفی که در ابتدا برای مفهوم تفریح ارائه می‌شود از آقای محمدتقی فلسفی است که در توضیح این مفهوم بیان می‌کند:

واژه تفریح معادل کلمه Recreation انگلیسی می‌باشد که به معنای کار جدیدی کردن یا از نو خلق کردن می‌باشد. این کلمه در فارسی از ریشه لغوی فرح به معنای شادی و شادمانی و سرور می‌باشد و در فرهنگ عمید به معنی خوشی و شادمانی کردن آمده است. دهخدا هم آن را به معنای فرح و خوشی و عیش و تماشا و تفرج و گشت و لهو و بازی تعریف کرده است.

واژه تفریح اغلب با اوقات فراغت همراه می‌باشد. در واقع اوقات فراغت را اگر ظرفی بزرگ تصور کنیم، انواع فعالیت‌های تفریحی مظروف آن می‌باشند.

فعالیت‌های تفریحی بسیار متنوع و گوناگون هستند و هر کدام به نوعی می‌توانند در پر کردن و غنی‌سازی اوقات فراغت افراد متناسب با ذوق، سلیقه و توانمندی‌های آنان موثر باشند. هر کجا که صحبت از اوقات فراغت به میان می‌آید، تفریح نیز همان جا خودنمایی کرده و مطرح می‌گردد تا جایی که در قالب بیان مفهوم فراغت اغلب به تعاریف و مفاهیمی از تفریح برخورد می‌کنیم.