برای اینکه فرد بتواند در برخی فعالیت‌های فراغتی شرکت کند باید وسایل نقلیه عمومی یا شخصی مناسبی در دسترسش باشد، تجهیزات و تأسیسات فراغتی خوبی داشته باشد و از زمان لازم برای شرکت در فعالیت برخوردار باشد. متخصصان معمولا در این زمینه بیشتر درباره خانواده‌های کم‌درآمد صحبت می‌کنند و بر کاهش هزینه‌ها تأکید می‌کنند. اگر چه این استراتژی موضوع مهمی است اما این رویکرد باعث می‌شود موانع دیگر شرکت در فعالیت‌های فراغتی نادیده گرفته شود.
شاید چیزی که بیشتر دولت‌ها از آن غافل می‌شوند نقش مربی اوقات فراغت است. مربی اوقات فراغت به توسعه سواد افراد در زمینه اوقات فراغت کمک می‌کند. بسیاری از خانواده‌ها از قوانین اوقات فراغت موجود در جامعه بی‌اطلاع هستند و این باعث می‌شود فرصت‌های فراغتی بسیار مناسبی که در اختیارشان است را نادیده بگیرند.
مربیان اوقات فراغت می‌توانند کمک کنند تا افراد کم‌درآمد جامعه بدون صرف هزینه‌های زیاد از اوقات فراغت خود لذت ببرند و حال روحی بهتری برای ادامه زندگی داشته باشند. چیزی که خیلی اوقات به آن توجه نمی‌شود این است که صرف پول زیاد خیلی اوقات لذت و رضایت نمی‌آورد بلکه شرکت در فعالیت‌های درست است که می‌تواند رضایتبخش و دلگرم‌کننده باشد. برای این موارد به مربیان اوقات فراغت حرفه‌ای و متخصصی در جامعه نیاز داریم. افرادی که از مهارت انسان‌شناسی خوبی برخوردارند و می‌توانند موانع فراغتی موجود را به خوبی شناسایی کنند.
برخی اوقات پول زیاد فقط بهانه‌ای برای افراد است تا زندگی را برای خود به جهنم تبدیل کنند. برای زندگی مناسب و فراغت‌های لذتبخش بسیاری اوقات ما نیازمند دید مناسب به زندگی و آگاهی مناسب از فعالیت‌های رضایتبخش موجود هستیم.
