ما نیازهای مشخص و روشنی در زندگی داریم. به عنوان مثال ما باید ساعت‌های مشخصی در سال را به کار اختصاص دهیم. بخش روشنی از زمان ما در یک سال نیز به خواب اختصاص پیدا می‌کند. به طور واضح ما در زندگی خود به اوقات فراغت و تفریح هم نیاز داریم اما چند درصد از زمانمان را به اوقات فراغت اختصاص می‌دهیم. یک فرد به راحتی می‌تواند بگوید من در روز اینقدر از زمانم را صرف کار می‌کنم و این ساعات مشخص را در ماه می‌خوابم اما اگر از فرد پرسیده شود چه مدت زمانی در روز، ماه یا سال به فراغت و تفریح اختصاص پیدا می‌کند، بسیاری از افراد احتمالا با مکث طولانی به ناآگاهی خود اشاره می‌کنند.
نداشتن انضباط شخصی
بخشی از این اتفاق به خاطر نداشتن انضباط شخصی اتفاق می‌افتد. به عنوان مثال درست است که ساعات مشخصی ما در محل کار حضور داریم ولی آیا بعد از شغل خود دیگر کاری انجام نمی‌دهیم. خیلی اوقات زمان بعد از شغل هم صرف انجام کارهای عقب مانده می‌شود. ما در کنار خانواده هم موبایل از دستمان جدا نمی‌شود. در روزهای تعطیل هم به ایمیل‌های کاریمان جواب می‌دهیم و تمرکزی بر فراغت خود نداریم. ما همزمان که تلویزیون نگاه می‌کنیم، غذا می‌خوریم و با تلفن حرف می‌زنیم. بهتر است
